Re-Source, Brussel
Dit ondersteuningshuis is open sinds oktober 2016.
We maakten in dit huis een interview met:
- Bezoeker Magali over de lessen expressieve dans bij Re-Source
- Bezoeker Carine over haar kennismaking met de qi gong in Re-Source
- Bezoeker Déborah over de ateliers rond hormoontherapie en werkhervatting
Contactgegevens:
re-source-delta.be
info@re-source-delta.be
Triomflaan 201, 1160 Oudergem (Brussel)
0479 034 592
Directeur/oprichter: Janik Nicodeme
Assistent van de directeur: Debora Blitz
“Re-Source vulde mijn breuklijnen met goud”
Magali: “Het ziekenhuis bood me extra ondersteuning aan. Ik kon er naar een psycholoog. Maar aan praten had ik geen behoefte. Ik was niet op zoek naar iets met woorden. Ik wou iets doen via mijn lichaam.
“Mijn generatie associeert de term ‘kanker’ nog altijd direct met de dood. Dus voelde ik een extreme angst. Die installeert zich heel diep in je. Niet enkel in je hoofd, maar in gans je lijf. Daarom vind ik beweging zo belangrijk."
"Ik won mijn lichaam terug."
“Ik geloof dat door een chemobehandeling álle cellen in je lichaam veranderen. De expressieve dans bij Re-Source gaf mijn lichaam de kans om naar al die celletjes te luisteren. Want dansen kan ook zijn: met één vinger een ritme volgen. Of: op de grond liggen en heel kleine bewegingen maken. Micro-bewegen. Zo ontdek je stap voor stap wat je lichaam nog of weer wel kan. Je leert het opnieuw te gebruiken. Dat lichaam dat je vijand was geworden. Omdat het je in de steek liet. Merde, zeg!"
“Al dansend overtuig je je lichaam om weer te dúrven bewegen, ondanks de schrik die er nog altijd zit. Bij de kinesist kun je niet datzelfde effect bereiken. Een kinesist focust op de lichaamsdelen die geraakt zijn. In mijn geval: een arm die ik niet goed meer kon bewegen omdat een borst was weggenomen. Tijdens de expressieve dans bewogen al mijn lichaamsdelen weer sámen. Mijn lijf werd opnieuw één. Ik werd weer méér dan die zieke arm en dat litteken aan de borst. Ik won mijn lichaam terug. Ik leerde er weer van te houden.”
“Toen hij stierf, beluisterde ik Arno nog eens. ‘Elle pense quand elle danse’. Ik meng dat met de spreuk ‘Ik denk, dus ik ben.’ Zo kom ik tot: ‘Ik ben wanneer ik dans.’
"Om die kanker te doorstaan had ik dit huis even hard nodig als de chemo."
“De medische behandelingen en het ziekenhuis hebben voor mij een link met de dood. In dit huis werd mijn lichaam weer op een positieve manier benaderd. Hier draait het om léven."
“Voor mij was Re-Source een broodnodige tussenstap, een sas, op de terugweg naar ‘het echte leven’. Ik weet echt niet hoe ik zonder Re-Source naar dat gewone leven had kunnen terugkeren. Een baby die nog niet kan stappen, vraag je ook niet om meteen te lopen. Om die kanker te doorstaan had ik dit huis even hard nodig als de chemo. Het zijn de twee benen waarop ik leunde. Ze redden mijn leven, samen.”
“Als wij porselein breken, lijmen we het en proberen we de breuklijnen zo goed mogelijk te camoufleren. In Japan vullen ze de breuklijnen met goud. Dat is wat Re-Source ook doet. Mijn eeuwige erkenning daarvoor.”
“Hier word je goed omringd, soms létterlijk"
Carine: “Ik kwam hier de eerste keer binnen toen ik in een moeilijke periode zat met veel pijn. Fysiek én mentaal. Ik voelde me ook heel angstig – bang om te hervallen. En moe. Zo moe."
“Ik schreef me in voor qi gong, een zachte vorm van gymnastiek. Meditatie in beweging, zeg maar. Christophe, de lesgever, stelde ons heel eenvoudige oefeningen voor. Die deden me direct veel deugd. Mijn angsten, die me zo dwarszaten, verdwenen. Ik voelde me zó licht."
“Na enkele lessen werd ik thuis weer eens heel moe en angstig wakker. Ik ging met blote voeten midden in mijn salon staan. Daar deed ik een simpele oefening van Christophe. Ik voelde mijn energiepeil stijgen telkens als ik inademde; ik voelde mijn vermoeidheid en angst vervagen telkens als ik uitademde. Dankzij qi gong kan ik weer op een serene manier connecteren met mijn ademhaling. Via die ademhaling kan ik mijn kalmte terugvinden op turbulente momenten. Zo maak ik van mijn adem een bondgenoot, een punt van verankering en veiligheid in de plaats van een bron van stress. Voor iemand met longkanker is dit erg belangrijk."
"Dankzij qi gong maak ik van mijn ademhaling een bondgenoot in de plaats van een bron van stress. Voor iemand met longkanker is dat erg belangrijk."
“In een eerste fase kreeg ik in het ziekenhuis curatieve behandelingen. In mijn hoofd had ik het moreel van een strijder. We zouden die kanker uitroeien tot de laatste cel. Maar na twee jaar vertelde de dokter dat we zouden moeten overschakelen op een stabiliserende behandeling. Ik zou met die kankercellen moeten leren leven - een heel zware boodschap."
“Even later herinnerde ik me iets wat ik zelf ooit eens had geschreven bij een buurtactiviteit. Het ging over planten. Ik vond toen dat we niet per se elk stukje onkruid moesten willen vernietigen. Belangrijker was om het terrein van de planten te boosten met compost, schreef ik. Plots realiseerde ik me dat het in mijn lichaam net zo is.”
“Mijn kankercellen zijn het onkruid. Ik kan ermee samenleven op voorwaarde dat ik mijn lichaam goed verzorg. Dat doe ik nu met qi gong. Elke ochtend start ik met enkele oefeningen. Het is bij mijn levenshygiëne gaan horen"
“Intussen ben ik zes jaar in behandeling. Toch voel ik me extreem in vorm. Ik ben Re-Source zo dankbaar. Om me te laten kennismaken met Qi gong. En om er gewoonweg te zijn. Ik voed mijn dochter alleen op. Dat is zowel een drijvende kracht die me helpt om vol te houden als een bron van angst en nerveuze uitputting. Want we beschermen degenen van wie we houden. En als we aan anderen denken, vergeten we onszelf
weleens. Dus is steun van buitenaf, los van de familie- of vriendschapssfeer, iets heel kostbaars.
"Ik herinner me een dag waarop ik hier aankwam met slecht nieuws over mijn gezondheid. De groep ging letterlijk rond mij staan. Ik krijg kippenvel als ik eraan terugdenk. Op zo’n moment ben je letterlijk goed omringd."
“Ik kom hier enkel om deel te nemen aan activiteiten, nooit louter om mijn hart uit te storten. Maar ik kán langskomen om te praten als ik die nood zou voelen. Weten dat die mogelijkheid er is, maakt al een wezenlijk verschil.”
“In dit huis voelde ik wél begrip”
Déborah: “Door de chemo had ik extreem veel pijn aan mijn voeten. Dat werd door sommigen weggezet als ‘een secundair effect'. Voor mij was dat een ondraaglijke reactie. Ik heb geen secundair leven."
“Met de pijn aan mijn tanden was het nog erger: die stond helemaal niet op het lijstje van mogelijke bijwerkingen. Dus moest ik het zelf maar uitzoeken. Telkens als ik op zo'n muur botste, bewaarde ik mijn kalmte. Maar thuis zat ik uren te wenen."
“Al bij mijn eerste kennismaking hier in Re-Source voelde ik wél begrip. Hier namen ze mijn verhaal meteen voor waar aan, ook al hadden ze niet meteen een oplossing voorhanden. ‘We gaan samen met jou zoeken’, zeiden ze. Op slag voelde ik me niet meer zo alleen."
"Ik kreeg ook allerlei voorstellen van activiteiten waarvoor ik kon inschrijven. Maar door mijn statuut als zelfstandige worstelde ik met financiële problemen. ‘Dat doet er niet toe,' kreeg ik hier te horen, ‘je bent welkom.’ Het voelde alsof ik aan een fles met zuurstof werd gekoppeld."
“Ik volgde hier ateliers over hormoontherapie. Zelf verdroeg ik die therapie slecht. De kunstmatige menopauze waarin ik werd gebracht, ging gepaard met onverbiddelijk fysiek geweld. Als een tgv die zich in een muur boort. Het tastte ook mijn moraal sterk aan. Ik moest aan de antidepressiva. Dat hakt er stevig in."
“Aan de ateliers over hormoontherapie namen 11 vrouwen deel, van allerlei leeftijden. Als eerste oefening moesten we allemaal noteren waaraan we dachten bij de term hormoontherapie. Toen we onze notities samen legden, was het ongelooflijk om te zien hoezeer die overeenkwamen. Terwijl we nog geen woord gewisseld hadden. Tot dan dacht ik dat ik misschien overdreef of – wie weet – wat gek was. Ineens zag ik dat het allemaal klopte. Voor mij was dat een nieuw begin. Het gaf me veel moed. Nu keken we de realiteit tenminste in de ogen. Dat is nodig om naar oplossingen te kunnen zoeken."
"Hier kwam een arts eens een hele voormiddag uitleggen wat de hormoontherapie deed met ons lichaam."
“Ook heel belangrijk was dat een arts eens heel goed kwam duiden wat de therapie deed met ons lichaam. Hij deed zijn
uitleg niet tussen de soep en de patatten, hij nam er een hele voormiddag lang de tijd voor. Als je iets niet meteen begreep, kon je vragen om het nog eens te herhalen. De dokter bracht zijn uitleg ook heel visueel. Vanaf die dag begon ik het te begrijpen en kon ik echt uitzoeken wat mijn lichaam kon ondersteunen.”
“Nog zo’n atelier dat me de ogen opende, was dat over werkhervatting. Daar moesten we vragen beantwoorden over ons ritme. Als je ergens terug aan de slag zou gaan, wilde je dan een werkweek van 4 of 5 dagen? En hoeveel uren per dag?"
"Natuurlijk wist ik op dat moment ergens al wel dat ik niet meer het energiepeil van vroeger had. En toch. Pas tijdens het beantwoorden van die simpele vragen drong helemaal tot mij door dat het een slecht idee was om mijn oude job nog proberen te hernemen. Die oefening was een uitnodiging om de wijsheid te oogsten die ik had opgedaan tijdens de twee jaren voordien. Wat een cadeau.”