La Maison Mieux-Être, Charleroi
La Maison Mieux-Être opende de deuren in 2016.
We maakten in dit huis een interview met:
- Christine en Annie over de sofrologie
- Pierre en Linda over de spelletjesnamiddagen
- Francis over de haiku-sessies
Contactgegevens:
www.maisonmieuxetre.be
mme@ghdc.be
67 Grand'rue, 6000 Charleroi
071 42 11 34
Coördinator: Annie Michaux
“Dankzij dit huis ontdekte ik een heel nieuw leven”
Bezoekster Christine - Leerde in La Maison Mieux-Être de sofrologie kennen.
Christine schreef zich als bezoekster van het Maison Mieux-Être in voor de sessies sofrologie van Annie. Het veranderde haar leven.
Christine: “Als manager in een Zuid-Afrikaanse multinational was ik vooral bezig met productiviteit. Ik moest mensen stimuleren om zo hoog mogelijke cijfers te halen. De menselijke kant deed er niet toe. Dat stoorde me niet eens. Zo was het nu eenmaal. Altijd maar voortdoen. Ik ging door en door, tot ik tegen de figuurlijke muur botste.
POSITIVITEIT
“Tijdens mijn kankerbehandelingen zag ik affiches van het Maison Mieux-Être. Daarop las ik: à mieux traverser le cancer. Kanker op een betere manier doorkomen. Dat bleef hangen bij mij.
De sfeer in dit huis sprak me meteen aan. Het deed goed om op een nieuwe plaats te komen. Hier was ik even weg van de buitenwereld, waar er grote zorgen rond mij leefden omdat het niet goed met me ging. Het was fijn om hier wat positiviteit te voelen. Daar draait het ook om in de sofrologie die ik hier leerde kennen."
Annie: “In de sofrologie versterken we positieve attitudes. We
"In de sofrologie leren we positieve attitudes te versterken."
doen dat aan de hand van ontspanningstechnieken. Met die technieken kunnen we spanningen opsporen. Vervolgens kunnen we die spanningen loslaten en ons bewust worden van aangename sensaties in ons lichaam.
Als je bijvoorbeeld in je pink snijdt, gaat al je aandacht daarnaartoe. Zolang je op die snede focust, voel je enkel nog de pijn. Maar je kunt je aandacht ook verleggen. Want die pijn stelt niet zo veel voor in verhouding tot je volledige lichaam.
FOCUS OP WAT MOOI IS
Kanker is van een heel andere orde, maar ook daarbij kun je het beeld opentrekken door te focussen op wat wel goed gaat of mooi is. Bijvoorbeeld: vandaag is er de chemobehandeling, maar morgen komen je kinderen langs. Als je er heel bewust bij stilstaat, kun je die familiale warmte vooraf al oproepen. Door dat te doen kun je op een meer ontspannen manier naar de chemo. Bij sofrologie verliezen we de voeling met de realiteit niet, we doen niet alsof alles rozengeur en maneschijn is. Wel vragen we ons af hoe je moeilijke momenten op de best mogelijke manier kunt doorkomen.”
"Dankzij de sofrologie slaag ik er nu in om negativiteit van mij te laten afglijden."
ZELF STUREN
Christine: “Vroeger reed ik me constant vast in gepieker over mijn angsten. Dankzij de sofrologie slaag ik er nu in om negativiteit van mij te laten afglijden. Dan denk ik terug aan hoe ik mijn kleinkind onlangs vasthield. Als ik al mijn aandacht daarnaar verschuif, is die kanker er plots niet meer. Op zo’n moment ontken ik mijn angsten niet. Ik leg ze aan de kant en toon meer interesse in wat schoon is in mijn leven.”
Annie: “Zo ben jij diegene die jezelf stuurt. Je bent wordt niet langer gestuurd.”
Christine: “Ik ben de ziekte niet. Ik kan kiezen hoe ik met de ziekte leef. Vroeger wist ik niet dat ik die capaciteit had om dat te doen.”
Annie: (smaalt) “Dat zeg ik zo vaak tegen mensen: alles wat je nodig hebt, zit al in jou.”
Christine: “Telkens als ik hier een les sofrologie gevolgd had, overviel me zo’n vredig gevoel. Het leek alsof mijn binnenste een douche had genomen. Zoiets had ik voordien nog nooit meegemaakt.
"Het leek alsof mijn binnenste een douche had genomen."
GOEDE VIBRATIES
“En het heeft niet enkel effect op mij, het beïnvloedt ook de relaties met de mensen rond mij. Als ik in een groep ben, zorg ik nu voor goede vibraties. Dat brengt ook bij anderen positiviteit naar boven. Wat ik geleerd heb om in mezelf toe te passen, straal ik blijkbaar ook uit. Mede daardoor ziet de wereld er schoner uit. Soms bedank ik mijn kanker. Mijn geluksgevoel ligt nu duizend keer hoger dan vóór mijn ziekte.
“Dankzij dit huis ontdekte ik een heel nieuw leven. Vroeger verdiende ik goed mijn boterham. Ik kon veel dingen kopen. Maar dít had ik nooit kunnen kopen. Omdat het niet hoort bij de wereld van het hebben. Dit gaat over de wereld van het zijn. In dit huis kun je zijn.”
“Zalig als twee mensen tijdens zo’n spel eens knipogen”
Bezoekster Linda - Neemt in La Maison Mieux-Être deel aan de spelletjesnamiddagen
In Maison Mieux-Être vindt één keer per maand een spelletjesnamiddag plaats. Pierre begeleidt die. “Ik wilde ik hier graag vrijwilligerswerk doen”, vertelt hij. “Maar zorgmassages geven kan ik niet. ‘Ik speel vooral graag gezelschapsspelletjes’, zei ik tegen de coördinatrice. ‘Net wat we zoeken’, antwoordde zij.
Linda nam al verscheidene keren deel aan zo’n spelletjesnamiddag. “Ook vóór ik ziek werd, hield ik er al van om gezelschapsspelletjes te spelen. Maar ik heb niet veel mensen rond mij die dat ook graag doen. Als ze eens meedoen, is het vaak om mij een plezier te doen. Hier vind ik mensen die er zelf ook plezier in scheppen.”
FOCUS OP HET SPEL
Pierre: “Bij elke sessie breng ik oude en nieuwe spellen mee. Ik volg wat er op de markt komt. In de nieuwe spellen zitten vaak vernuftige mechanismen die zorgen voor heel toffe interacties. Een wereld van verschil met pakweg Monopoly.
“Wie thuis aan zo’n nieuw spel wil beginnen, moet eerst de regels doorploegen. Dan duurt het een tijd tot je begrijpt hoe het spel gaat. Hier is het anders. Elk spel dat ik meebreng, heb ik vooraf al eens gespeeld. Daardoor kan ik snel uitleggen hoe het werkt.”
Linda: “Al na enkele minuten kunnen we beginnen te spelen. Dan verschuift onze focus naar het spel. Dat doet mij zo’n deugd.”
Het geeft zo’n fijn gevoel om weer eens op deze manier sociale contacten te hebben.
Pierre: “Dan beleven we leuke momenten. Soms spannen twee spelers samen om een andere speler af te troeven. Dan zie ik die twee eens stiekem naar elkaar knipogen. Zalig vind ik dat. Omdat het een vorm van communicatie is waarbij de ziekte even compleet buitenspel staat.”
Linda: “Het geeft zo’n fijn gevoel om weer eens op die manier sociale contacten te hebben. (krijgt tranen in de ogen) Dat voelt zeer warm aan en kan me ontzettend ontroeren.
“Die spelletjesnamiddagen en dit huis zijn voor mij een enorme steun. Ook wanneer we na zo’n spel wel eens spreken over onze ziekte. Dat is anders dan wanneer ik erover praat met mensen die een goede gezondheid hebben. Ook zij vragen me hoe het gaat. Maar dan vertel ik maar twee, drie dingen. Ik kom dan niet aandraven met álles wat ik graag zou willen zeggen. Dan zou ik die mensen vervelen.
“Hier vind ik mensen die hetzelfde meemaken als ik. Hun antennes staan meer op scherp. Omdat ze geraakt worden door een verhaal waarin ze dingen herkennen. Ik luister hier ook heel aandachtig naar wat anderen vertellen. Mensen die niet ziek zijn, kunnen het nooit op dezelfde manier begrijpen, al doen ze nog zo hun best.”
“Door naar hier te komen werd ik ook thuis weer actiever”
Bezoeker Francis - Neemt in La Maison Mieux-Être onder andere deel aan de haïku-sessies
Francis: “Toen ik ziek werd, verloor ik mijn werk. Plots had ik het gevoel dat ik alles kwijt was. Ik worstelde met de leegte in mijn leven. Hier vond ik opnieuw een invulling voor mijn tijd. Door mij in te schrijven voor activiteiten stond er eindelijk weer iets in mijn agenda. Ik kreeg opnieuw een beetje structuur en een timing om te respecteren. Dat voelt veel beter dan een hele dag voor je tv of in je bed te hangen.
Ik probeerde hier al allerlei activiteiten: mindfullness, kookateliers, wandelingen, yoga. Vooral aan sofrologie had ik veel.
MOOIE MOMENTEN VASTGRIJPEN
Ook van de kookateliers geniet ik. Tijdens zo’n kookatelier is er wat meer tijd om te babbelen met Joseph. Hij en ik zijn erg verschillend. Toch werden we vrienden. Tijdens de gymlessen die we hier volgen, doen we de oefeningen op een serieuze manier. Maar tussendoor lachen we samen wat af. Het is raar. Vroeger werd ik nergens gezien als een grapjas. Hier breng ik mensen aan het lachen.
“Door hier deel te nemen aan activiteiten werd ik ook thuis weer actiever. Ik werk opnieuw in de tuin, ik bekommer me om de kleinkinderen. Het is niet zo dat je na kanker snel weer een concrete richting in je leven vindt, maar dankzij zo’n
"Dankzij een ondersteuningshuis ben je tenminste toch weer dingen aan het doen."
ondersteuningshuis ben je tenminste toch weer dingen aan het doen.
Soms zit ik nu om elf uur ’s avonds nog een haiku te schrijven. Ik nam hier deel aan enkele haiku-sessies. Sindsdien heb ik dikwijls een notitieboekje bij me. Gisteren was ik aan het wandelen en zag ik een galopperend paard. Dan begin ik te tellen: ga-lop-pe-rend-paard. 5 lettergrepen, perfect. En dan zoek ik nog eens zeven en vijf lettergrepen. Zo probeer ik nu mooie, vluchtige momenten vast te grijpen.”