Experten interviews
Dé grote meerwaarde is de huiselijkere context - Prof. Dr. Fritz Offner
“Als je de diagnose kanker krijgt, kom je terecht in een complexe werkelijkheid. Enerzijds is er de tumor die is vastgesteld en die wordt bestreden. Anderzijds krijgt je leven een heel nieuwe wending. Met dat laatste doen wij in de context van het ziekenhuis relatief weinig. Qua psychologische opvolging voorziet het ziekenhuis wel allerlei zaken, maar die gaan vooral over coping, over het omgaan met de stress, terwijl er natuurlijk ook een heel toekomstverhaal is waarrond plots veel vragen zweven."
“De psychologische begeleiding in het ziekenhuis gaat vooral over het omgaan met de stress, terwijl er nog veel meer is."
“Daarnaast vindt onze begeleiding plaats ín het ziekenhuis, de plaats waar mensen hun diagnose kregen en waar de behandeling zich afspeelt. Bij dat ziekenhuis hoort onvermijdelijk dus een hele non-verbale perceptie. Dé meerwaarde van een ondersteuningshuis vind ik dat mensen met kanker er terechtkomen in een context die niks met het ziekenhuis te maken heeft. Als je in zo’n huiselijkere omgeving met anderen kunt praten over wat je overkomt, geeft dat in je onderbewuste een heel andere beleving.”
- PROF. DR. FRITZ OFFNER - hoofd van de dienst hematologie in het UZ Gent
Je gedachten verzetten helpt het herstelproces vooruit - Prof. Dr. Tessa Kerre
Tessa Kerre: “Een ondersteuningshuis kan in de eerste plaats zorgen voor lotgenotencontact. Mensen met kanker zeggen in een eerste fase weleens dat ze geen nood hebben aan gesprekken met lotgenoten, maar als ze uiteindelijk dan toch mensen leren kennen die hetzelfde meemaken, voelen ze vaak een enorme klik. Het doet dan zo’n deugd om samen dingen te kunnen delen die de buitenwereld minder vat."
“Daarnaast vind ik ook het activiteitenaanbod in de ondersteuningshuizen enorm belangrijk. Mensen met kanker kunnen vaak een aantal dingen niet meer zoals voorheen. Daardoor komt er soms plots tijd vrij waarvoor ze een waardevolle invulling zoeken. Soms zijn die mensen vroeger zo druk bezig geweest met hun gezin en hun werk dat ze zich nooit eerder hebben afgevraagd of bijvoorbeeld een creatief atelier iets voor hen kan zijn. Nu vragen ze het zich soms af, maar dan durven ze zich niet zomaar inschrijven voor een cursus, omdat er veel vragen door hun hoofd malen. Wat als het dan toch niks voor mij is? Wat gaan de mensen daar zeggen als ze zien dat ik geen haar heb? Ga ik dan meteen heel mijn verhaal moeten doen? Wat als ik me te moe voel om te gaan? Dat kan allemaal zeer confronterend zijn."
“In een ondersteuningshuis kun je op een weinig bedreigende manier van een aantal zaken proeven.”
“In een ondersteuningshuis is dat allemaal geen probleem. Daar kun je je gewoon voor één activiteit inschrijven en weet je dat de mensen er alle begrip hebben als je op het moment van de afspraak niet kan komen omdat je te ziek bent. Het is een weinig bedreigende manier om van een aantal zaken te proeven. Als mensen op die manier iets ontdekken waar ze graag mee bezig zijn, kan dat enorm waardevol zijn. Want je gedachten verzetten helpt het herstelproces vooruit. En dat kan mentaal zeer steunend zijn.”
